Σ' αγαπώ γιατί '
είσαι μικρό παιδί με μεγάλη καρδιά'
έχεις αγγελικό πρόσωπο με διαολεμένο μυαλό'
είσαι αρσενικό με γλύκα όταν χαμογελάς και όταν κοιμάσαι'
Σ' αγαπώ γιατί '
δεν φοβάσαι να δώσεις αλλά φοβάσαι να αφεθείς'
δεν φοβάσαι τον κίνδυνο αλλά φοβάσαι μην βαρεθείς'
δεν φοβάσαι την λύπη αλλά φοβάσαι να χαρείς'
Σ' αγαπώ γιατί '
ξέρεις ν΄αγαπάς, ξέρεις να γαμάς, ξέρεις να μιλάς, ξέρεις να ερωτεύεσαι'
Σ' αγαπώ γιατί δεν είσαι τέλειος αλλά είσαι τελειομανής'
Σ' αγαπώ γιατί '
έχεις λόγο και τον κρατάς'
έχεις στόχους και τους φτάνεις'
έχεις ανησυχίες και ονειρεύσαι'
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ο πιο μυστήριος, γοητευτικός, ανυπόμονος, άγριος, ερωτικός, σαδιστής, σεξομανής άντρας που είχα ποτέ'
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ο καθρέφτης μου'
και μαζί με έσενα άρχισα να αγαπάω και εμένα.
Σ' αγαπώ γιατί σε αγαπώ'
χωρίς έλλειψη συγκέντρωσης'
αφοσιωμένα.
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
lene
mia agapimeni fili leei
Των άλλων τις εικόνες τις σκίζεις όποτε θές.Την δική σου μόνο δεν μπορείς.
kai mia neari sofi eipe
οι έρωτες παραμένουν ανεκπλήρωτοι, όταν εμείς αποδεικνυόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων..
Των άλλων τις εικόνες τις σκίζεις όποτε θές.Την δική σου μόνο δεν μπορείς.
kai mia neari sofi eipe
οι έρωτες παραμένουν ανεκπλήρωτοι, όταν εμείς αποδεικνυόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων..
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
ο ασθενής
Ο ασθενής αισθάνεται θλιμμένος, στενοχωρημένος, άκεφος, απογοητευμένος. Ο ψυχικός αυτός πόνος είναι βαρύτερος από οποιονδήποτε άλλο σωματικό. Το άτομο συγκινείται εύκολα, αναλύεται σε λυγμούς με ασήμαντα ερεθίσματα (π.χ. μια εκπομπή στην τηλεόραση). Άλλες φορές, όμως, η λύπη που τον καταπλακώνει δεν μπορεί να εκφραστεί. «Δεν μπορώ ούτε να κλάψω», αναφέρει. Δραστηριότητες, ασχολίες, ενδιαφέροντα με τα οποία χαιρόταν στο παρελθόν και τα απολάμβανε τον αφήνουν αδιάφορο, τον κουράζουν, τα αποφεύγει. Τα ευχάριστα γεγονότα τα παρακάμπτει, ενώ τα δυσάρεστα τα μεγεθύνει, ένα μαύρο πέπλο εξυφαίνεται γύρω από τη σκέψη του. Όλα φαντάζουν μάταια, τίποτα δεν τον θέλγει. Παντού αναδύονται εμπόδια και δυσκολίες ανυπέρβλητες. Νιώθει κουρασμένος, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να θυμηθεί, να σκεφτεί και ν' αποφασίσει. Διαρκώς αναβάλλει. Η παραμικρή δραστηριότητα τον κουράζει, τη διεκπεραιώνει κοπιάζοντας υπερβολικά. Όλα «φαίνονται βουνό». Παραμελεί την εμφάνισή του, αδιαφορεί για τη δουλειά του, απομακρύνεται από γνωστούς και φίλους και αποσύρεται στο κέλυφός του. Δυσκολεύεται να κοιμηθεί, άλλοτε ο ύπνος είναι διακεκομμένος και ταράζεται από εφιαλτικά όνειρα ή άλλες φορές ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί, νιώθοντας υπερβολικά κουρασμένος. Περιγράφει την κατάστασή του λέγοντας «αισθάνομαι σα να να έσκαβα όλο το βράδυ». Η όρεξή του έχει μειωθεί, χάνει βάρος. Κάποιες όμως φορές, ιδιαίτερα στις γυναίκες, η όρεξη αυξάνει. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή είναι ανύπαρκτη. Ακαθόριστοι πόνοι κατασκηνώνουν στο σώμα του. Ένα υπερβολικό αίσθημα για επικείμενους κινδύνους δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Ταχυκαρδίες, εφιδρώσεις, κεφαλαλγίες και άλλα συμπτώματα συνοδεύουν την αγωνία που τον διαπερνά. Στην σκέψη του λιμνάζουν διαρκώς οι ίδιες μελαγχολικές ιδέες, που τις αναμασά και μονότονα τις εξωτερικεύει.
Ανακαλώντας ασήμαντα γεγονότα και σφάλματα του παρελθόντος νιώθει ενοχές και διακατέχεται από τύψεις, αισθάνεται άχρηστος, ανίκανος, ανάξιος και αποτυχημένος. Υποτιμά τον εαυτό του, τον επικρίνει. Παγιδευμένος και εγκλωβισμένος, αβοήθητος, καταστρώνει σχέδια και απεργάζεται την αυτοκαταστροφή του. Τα 2/3 των ασθενών καταλαμβάνονται από ιδέες αυτοκαταστροφής και το 10-15% προβαίνει σε απόπειρες που τελεσφορούν.
Ανακαλώντας ασήμαντα γεγονότα και σφάλματα του παρελθόντος νιώθει ενοχές και διακατέχεται από τύψεις, αισθάνεται άχρηστος, ανίκανος, ανάξιος και αποτυχημένος. Υποτιμά τον εαυτό του, τον επικρίνει. Παγιδευμένος και εγκλωβισμένος, αβοήθητος, καταστρώνει σχέδια και απεργάζεται την αυτοκαταστροφή του. Τα 2/3 των ασθενών καταλαμβάνονται από ιδέες αυτοκαταστροφής και το 10-15% προβαίνει σε απόπειρες που τελεσφορούν.
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
Το ξέρεις ε?
Αλλάζω αλλά δεν αγγίζω την αλλαγή.
Είμαι σαν ένα σώμα σκέτο.
Η καρδιά μου είναι σίγουρα σκέτη, άδεια, ανίκανη να λειτουργήσει, να γεμίσει με τίποτα.
Νόμιζα πως είχες πάρει μόνο ένα μικρό κομμάτι αλλά μάλλον ήσουν το οξυγόνο της και δεν με συνοδεύει πια.
Έτσι έχω καταλήξει να είμαι κενός, από εσένα και από καρδιά
Είμαι σαν ένα σώμα σκέτο.
Η καρδιά μου είναι σίγουρα σκέτη, άδεια, ανίκανη να λειτουργήσει, να γεμίσει με τίποτα.
Νόμιζα πως είχες πάρει μόνο ένα μικρό κομμάτι αλλά μάλλον ήσουν το οξυγόνο της και δεν με συνοδεύει πια.
Έτσι έχω καταλήξει να είμαι κενός, από εσένα και από καρδιά
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
οι δάσκαλοι
Τα αρνητικά συναισθήματα, πολύ συχνά είναι μεταμφιεσμένοι γενναιόδωροι δάσκαλοι.
Ερχονται να μας διδάξουν πως να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Μόλις μάθουμε το μάθημα, εξαφανίζονται.
Ερχονται να μας διδάξουν πως να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Μόλις μάθουμε το μάθημα, εξαφανίζονται.
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
επιστημονική διάγνωση.
H φωνή της συνείδησης μου ψιθυρίζει σταθερά ότι το δύσκολο δεν είναι να κατακτήσω, αλλά να δεσμευτω αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της σχέσης και να δω πιο σοβαρά από ποτέ την κοινή ζωή μου με κάποιον άλλον άνθρωπο.
Πάντα όμως υπάρχει η μορφή μιας ωραίας άγνωστης, που με ξεμυαλίζει και η λογική πετιέται ή "πηδιέται" από το παράθυρο.
Τότε η συνείδηση πάλι έρχεται και μου ψιθυρίζει ή ακόμα καλύτερα αρχίζει να ουρλιάζει:
«Αφού ΕΓΩ σου λέω ότι τώρα ΔΕΝ έχει σημασία η φλόγα του έρωτα, η περιπέτεια και το πάθος.
Σημασία έχει η ανάγκη σου να παραμείνεις σε μια σχέση μέχρι το τέλος,
χωρίς να αποδράς από αυτήν μόλις κάτι δεν πηγαίνει όπως το είχες φανταστεί».
Έτσι, σχέσεις που ξεκίνησα ευοίωνα διαλύονται,
έρωτες που φαινόντουσαν υπέροχοι στην αρχή καταλήγουν ανιαροί,
πρόσωπα που ερωτεύτηκα αποδεικνύονται άνθρακες.
Όσο κι αν με δυσαρεστεί πρέπει επιτέλους να κατανοήσω ότι εκτός από παρόρμηση και τον ενθουσιασμό ο έρωτας πρέπει να διαθέτει και ψυχρή λογική και την απαραίτητη αποστασιοποίηση, ώστε να συνειδητοποιώ γρήγορα αν η Άλλη μού ταιριάζει ή όχι.
Αχ πόσο δεν είμαι αυτή της λογικής...πρέπει να αλλάξω τελείως.
Πάντα όμως υπάρχει η μορφή μιας ωραίας άγνωστης, που με ξεμυαλίζει και η λογική πετιέται ή "πηδιέται" από το παράθυρο.
Τότε η συνείδηση πάλι έρχεται και μου ψιθυρίζει ή ακόμα καλύτερα αρχίζει να ουρλιάζει:
«Αφού ΕΓΩ σου λέω ότι τώρα ΔΕΝ έχει σημασία η φλόγα του έρωτα, η περιπέτεια και το πάθος.
Σημασία έχει η ανάγκη σου να παραμείνεις σε μια σχέση μέχρι το τέλος,
χωρίς να αποδράς από αυτήν μόλις κάτι δεν πηγαίνει όπως το είχες φανταστεί».
Έτσι, σχέσεις που ξεκίνησα ευοίωνα διαλύονται,
έρωτες που φαινόντουσαν υπέροχοι στην αρχή καταλήγουν ανιαροί,
πρόσωπα που ερωτεύτηκα αποδεικνύονται άνθρακες.
Όσο κι αν με δυσαρεστεί πρέπει επιτέλους να κατανοήσω ότι εκτός από παρόρμηση και τον ενθουσιασμό ο έρωτας πρέπει να διαθέτει και ψυχρή λογική και την απαραίτητη αποστασιοποίηση, ώστε να συνειδητοποιώ γρήγορα αν η Άλλη μού ταιριάζει ή όχι.
Αχ πόσο δεν είμαι αυτή της λογικής...πρέπει να αλλάξω τελείως.
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
Σύντομο βιoς, από τότε έως την έως τώρα στιγμή της ζωή μου.
Τι θυμάμαι...και τι δεν πρέπει να θυμάμαι.
Εχω περάσει «μέσα» από ένα τζάμι, είχα βάλει μία ψόφια κατσαρίδα στο παπούτσι της μικρής που μου άρεσε, πάντα στρίμωχνα τα κοριτσάκια στις γωνίες και πάντα έτρωγα χαστούκι, δεν ήμουν ποτέ καλός στο ποδόσφαιρο, έκανα συνέχεια σκονάκια και σκαρφιζόμουν τους πιο απίστευτους τρόπους για να μην χρειάζεται να διαβάσω, την έλεγα πάντα στου θεολόγους, πάντα πρόσβαλα τους μαθηματικούς, δεν σεβόμουν τους φιλολόγους, έκανα έρωτα μικρός, τώρα έχω χάσει το νόημα, το μισό χρόνο νόμιζα ότι ήμουν ωραίος, τον άλλο μισό άσχημος, ήμουν χοντρός, ήμουν αδύνατος, τώρα δεν ξέρω τι είμαι, καβάλαγα πάντα μηχανές, τώρα δεν ξέρω τι θέλω, έχω πάει σε 6 κηδείες φίλων, χρόνια φαντασιώνομαι τη δική μου, μεγάλωσα μέσα στα ναρκωτικά χωρίς να τα αγγίξω, τώρα που δεν έχω ερέθισμα πειραματίζομαι, την πρώτη μου πορνοταινία την αγόρασε η πρώτη μου σχέση, έχω κάνει έρωτα με 3 γυναίκες ταυτόχρονα, έχω κάνει έρωτα με δύο γυναίκες την ίδια μέρα, έχω αντέξει μέχρι δέκα οργασμούς, έχω νιώσει γυναίκα να χύνει 32 φορές και να λυποθυμάει, τώρα αναρωτιέμαι τι είναι υδονή, έχω «βρεθεί» περίπου με 90 γυναίκες, μόνο 3 έχω να θυμάμαι, έχω κολυμπήσει δίπλα σε δελφίνια, έχω δει τα σαγόνια του καρχαρία, έχω πηδήξει στο κενό, έχω χάσει τις αισθήσεις μου μέσα στη θάλασσα, έχω ταξιδέψει με παπάκι που είναι έτοιμο να κολήσει, έχω μείνει με ακυβέρνητο jet ski στη μέση του πουθενά, έχω προσπαθήσει να μαχαιρώσω άνθρωπο γιατί πίστευα ότι του άξιζε, έχω σηκώσει χέρι γιατί με πλήγωσαν, έχω φάει ξύλο, έχω ρίξει ξύλο, 5 φορές θα γινόμουν πατέρας, έχω νιώσει ερωτευμένος, έχω νιώσει ότι θα πέθαινα για άνθρωπο, έχω νιώσει ήρωας, έχω νιώσει τεράστιος όταν στα 25 μου "αγόρευσα" σε μεταπτυχιακούς φοιτητές, έχω νιώσει και ξεφτύλα, μου έχουν φορέσει χειροπέδες, με έχει χτυπήσει μπάτσος, έχω βρεθεί σε κελί με νταβαντζή και την πουτάνα του, έχω δει την αδικία, έχω δει ελάχιστη δικαιοσύνη, έχω νιώσει τυχερός, έχω νιώσει και άτυχος, έχω κερδίσει θέσεις και χρήματα που άλλοι θέλουν 5 χρόνια, έχω θάψει τον σκύλο μου, έχω βρεθεί σε μέρη που με κοιτάζανπερίεργα, έχω νιώσει ντροπή, έχω βραβευτεί, έχω βρεθεί και χωρίς δουλειά, έχω νιώσει εγκατάληψη, έχω νιώσει τι σημαίνει να νιώθεις ότι έχεις καποιον γύρω σου, έχω ταξιδέψει μόνος μου, έχω χαθεί χωρίς να μπορώ να μπορώ να ανταλλάξω μια κουβέντα, έχω σκηνοθετήσει στιγμές, έχω υπάρξει αδύναμος, έχω υπάρξει και δυνατός, έχω μπει σε πλούσια σαλόνια, έχω φάει και σε φτωχικές καλύβες, με έχουν εκμεταλευτεί, έχω εκμεταλευτεί, έχω πει ψέματα και έχω ακούσει πολύ περισσότερα, έχω βρεθεί με άντρα που ένιωθε γυναίκα, έχω βρεθεί με γυναίκες που νόμιζουν ότι είναι γυναίκες, έχω ζήσει με τρελό, έχω συνοδεύσει ανθρώπους στο ψυχειατρείο, έχω υψώσει φωνή σε εισαγγελέα, έχω κάνει εισαγγελικό σε άνθρωπο για νοσηλεία, έχω κλέψει, με έχουν κλέψει, πάντα ήμουν πρώτος και από πρώτος πάντα βρισκόμουν τελευταίος, έχω ζηλέψει, με έχουν ζηλέψει, έχω «φάει» την γκόμενα φίλου μου, μου έχουν φάει και τη δική μου, με έχουν πουλήσει, δεν έχω πουλήσει κανέναν, μου χουν γυρίσει την πλάτη και μετά τη γύρισα και γω, έχω παρακαλέσει, αλλά πάντα ένιωθα περήφανος, με έχουν αποκαλέσει παιδί θαύμα ή ταλέντο, με έχουν πει κόπανο, μαλάκα και αλήτη, με έχουν πετάξει έξω από σπίτια, έχω διώξει και γω, έχω κερατώσει όλες μου τις «γκόμενες», εκτός από δύο, με έχουν κερατώσει, δεν έχω φράγκο στην άκρη, έχω ξυπνήσει με δικαστικό κλητήρα έξω από το σπίτι, έχω δει βία, έχω νιώσει βία, έχω ασκήσει βία, έχω σκάσει με το κράνος στην άσφαλτο, έχω ζευγαρωθεί με ρουμάνα στρίπερ, πάντα έμπλεκα, πάντα ξέμπλεκα, νιώθω κάθε χρόνο να αναλογεί σε μια δεκαετία, έχω υπάρξει σπασίκλας με σπυριά, έχω νιώσει όμορφα, έχω νιώσει και πανέμορφα, έχω σπάσει ποτήρι στα μούτρα ενός αντίζηλου, έχω πουλήσει μαγκιά, έχω κρίνει, έχω κριθεί, έχω διεκδικήσει γυναίκα από άλλον άντρα, έχω πει μεγάλα λόγια, έχω ακούσει μεγάλα λόγια, τώρα ακούνε τα τασάκια, κοντεύω τα 30, νιώθω 100, δεν φοβάμαι το θάνατο, έχω βάλει τα κλάματα από τα νεύρα μου, από απογοητεύσεις, από λύπη, έχω παρηγορήσει, με έχουν παρηγορήσει, με έχουν κολλήσει στον τοίχο.
Έχω ζήσει, συνεχίζω να ζω, αλλά δεν ξέρω ποιος είμαι, τι πρέπει να θυμάμαι...και τι δεν πρέπει να θυμάμαι.
Εχω περάσει «μέσα» από ένα τζάμι, είχα βάλει μία ψόφια κατσαρίδα στο παπούτσι της μικρής που μου άρεσε, πάντα στρίμωχνα τα κοριτσάκια στις γωνίες και πάντα έτρωγα χαστούκι, δεν ήμουν ποτέ καλός στο ποδόσφαιρο, έκανα συνέχεια σκονάκια και σκαρφιζόμουν τους πιο απίστευτους τρόπους για να μην χρειάζεται να διαβάσω, την έλεγα πάντα στου θεολόγους, πάντα πρόσβαλα τους μαθηματικούς, δεν σεβόμουν τους φιλολόγους, έκανα έρωτα μικρός, τώρα έχω χάσει το νόημα, το μισό χρόνο νόμιζα ότι ήμουν ωραίος, τον άλλο μισό άσχημος, ήμουν χοντρός, ήμουν αδύνατος, τώρα δεν ξέρω τι είμαι, καβάλαγα πάντα μηχανές, τώρα δεν ξέρω τι θέλω, έχω πάει σε 6 κηδείες φίλων, χρόνια φαντασιώνομαι τη δική μου, μεγάλωσα μέσα στα ναρκωτικά χωρίς να τα αγγίξω, τώρα που δεν έχω ερέθισμα πειραματίζομαι, την πρώτη μου πορνοταινία την αγόρασε η πρώτη μου σχέση, έχω κάνει έρωτα με 3 γυναίκες ταυτόχρονα, έχω κάνει έρωτα με δύο γυναίκες την ίδια μέρα, έχω αντέξει μέχρι δέκα οργασμούς, έχω νιώσει γυναίκα να χύνει 32 φορές και να λυποθυμάει, τώρα αναρωτιέμαι τι είναι υδονή, έχω «βρεθεί» περίπου με 90 γυναίκες, μόνο 3 έχω να θυμάμαι, έχω κολυμπήσει δίπλα σε δελφίνια, έχω δει τα σαγόνια του καρχαρία, έχω πηδήξει στο κενό, έχω χάσει τις αισθήσεις μου μέσα στη θάλασσα, έχω ταξιδέψει με παπάκι που είναι έτοιμο να κολήσει, έχω μείνει με ακυβέρνητο jet ski στη μέση του πουθενά, έχω προσπαθήσει να μαχαιρώσω άνθρωπο γιατί πίστευα ότι του άξιζε, έχω σηκώσει χέρι γιατί με πλήγωσαν, έχω φάει ξύλο, έχω ρίξει ξύλο, 5 φορές θα γινόμουν πατέρας, έχω νιώσει ερωτευμένος, έχω νιώσει ότι θα πέθαινα για άνθρωπο, έχω νιώσει ήρωας, έχω νιώσει τεράστιος όταν στα 25 μου "αγόρευσα" σε μεταπτυχιακούς φοιτητές, έχω νιώσει και ξεφτύλα, μου έχουν φορέσει χειροπέδες, με έχει χτυπήσει μπάτσος, έχω βρεθεί σε κελί με νταβαντζή και την πουτάνα του, έχω δει την αδικία, έχω δει ελάχιστη δικαιοσύνη, έχω νιώσει τυχερός, έχω νιώσει και άτυχος, έχω κερδίσει θέσεις και χρήματα που άλλοι θέλουν 5 χρόνια, έχω θάψει τον σκύλο μου, έχω βρεθεί σε μέρη που με κοιτάζανπερίεργα, έχω νιώσει ντροπή, έχω βραβευτεί, έχω βρεθεί και χωρίς δουλειά, έχω νιώσει εγκατάληψη, έχω νιώσει τι σημαίνει να νιώθεις ότι έχεις καποιον γύρω σου, έχω ταξιδέψει μόνος μου, έχω χαθεί χωρίς να μπορώ να μπορώ να ανταλλάξω μια κουβέντα, έχω σκηνοθετήσει στιγμές, έχω υπάρξει αδύναμος, έχω υπάρξει και δυνατός, έχω μπει σε πλούσια σαλόνια, έχω φάει και σε φτωχικές καλύβες, με έχουν εκμεταλευτεί, έχω εκμεταλευτεί, έχω πει ψέματα και έχω ακούσει πολύ περισσότερα, έχω βρεθεί με άντρα που ένιωθε γυναίκα, έχω βρεθεί με γυναίκες που νόμιζουν ότι είναι γυναίκες, έχω ζήσει με τρελό, έχω συνοδεύσει ανθρώπους στο ψυχειατρείο, έχω υψώσει φωνή σε εισαγγελέα, έχω κάνει εισαγγελικό σε άνθρωπο για νοσηλεία, έχω κλέψει, με έχουν κλέψει, πάντα ήμουν πρώτος και από πρώτος πάντα βρισκόμουν τελευταίος, έχω ζηλέψει, με έχουν ζηλέψει, έχω «φάει» την γκόμενα φίλου μου, μου έχουν φάει και τη δική μου, με έχουν πουλήσει, δεν έχω πουλήσει κανέναν, μου χουν γυρίσει την πλάτη και μετά τη γύρισα και γω, έχω παρακαλέσει, αλλά πάντα ένιωθα περήφανος, με έχουν αποκαλέσει παιδί θαύμα ή ταλέντο, με έχουν πει κόπανο, μαλάκα και αλήτη, με έχουν πετάξει έξω από σπίτια, έχω διώξει και γω, έχω κερατώσει όλες μου τις «γκόμενες», εκτός από δύο, με έχουν κερατώσει, δεν έχω φράγκο στην άκρη, έχω ξυπνήσει με δικαστικό κλητήρα έξω από το σπίτι, έχω δει βία, έχω νιώσει βία, έχω ασκήσει βία, έχω σκάσει με το κράνος στην άσφαλτο, έχω ζευγαρωθεί με ρουμάνα στρίπερ, πάντα έμπλεκα, πάντα ξέμπλεκα, νιώθω κάθε χρόνο να αναλογεί σε μια δεκαετία, έχω υπάρξει σπασίκλας με σπυριά, έχω νιώσει όμορφα, έχω νιώσει και πανέμορφα, έχω σπάσει ποτήρι στα μούτρα ενός αντίζηλου, έχω πουλήσει μαγκιά, έχω κρίνει, έχω κριθεί, έχω διεκδικήσει γυναίκα από άλλον άντρα, έχω πει μεγάλα λόγια, έχω ακούσει μεγάλα λόγια, τώρα ακούνε τα τασάκια, κοντεύω τα 30, νιώθω 100, δεν φοβάμαι το θάνατο, έχω βάλει τα κλάματα από τα νεύρα μου, από απογοητεύσεις, από λύπη, έχω παρηγορήσει, με έχουν παρηγορήσει, με έχουν κολλήσει στον τοίχο.
Έχω ζήσει, συνεχίζω να ζω, αλλά δεν ξέρω ποιος είμαι, τι πρέπει να θυμάμαι...και τι δεν πρέπει να θυμάμαι.
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010
Παρατηρητής εξ αποστάσεως.
Μεθυσμένα όλα.
Πραγματικότητα.
Τελευταία εικόνα.
Ένα γυναικείο χέρι, αγκαλιάζει μία αντρική πλάτη, για να πλησιάσει την καρδιά του, για να νιώσει τον παλμό της, τον ρυθμό της, τον χτύπο της.
Τον ακούει, χαμογελάει γεμάτη ιακνοποίηση.
Είναι μέσα στην αγκαλιά και νιώθει μοναδική.
Εισπράτει όλες τις μυρωδιές από το σώμα του. Το δικό της ακολουθεί με ευλάβεια την κίνηση. Έχει σχεδόν παραδοθεί.
της έδωσε κάτι ωραίο. της άρεσε, το πρόσεξα στο βλέμα της. Χαμογελάει πάλι. Πάλι γεμάτη ικανοποίηση.
Τον ανταμοίβει με ένα χάδι στο σβέρκο. Είναι η μόνη που το κάνει.
Θέλω και γω. Η μήπως όχι.
Αυτή η μοναδικότητα του χαδιού είναι τόσο χαρακτηριστική που είναι κρίμα για να την μοιράζεται με όλους. Δικό της θέμα όμως. Εγώ παρατηρώ.
Αλλά κάθε ένας είναι ξεχωριστός και αξίζει το δικό του χάδι.
Κάτι μικρό, αλλά σημαντικό θα κάνει για να το αξίζει.
Μου λείπει αυτό το χάδι. Η μήπως όχι.
Κοινόχρηστο χάδι.
Πραγματικότητα.
Τελευταία εικόνα.
Ένα γυναικείο χέρι, αγκαλιάζει μία αντρική πλάτη, για να πλησιάσει την καρδιά του, για να νιώσει τον παλμό της, τον ρυθμό της, τον χτύπο της.
Τον ακούει, χαμογελάει γεμάτη ιακνοποίηση.
Είναι μέσα στην αγκαλιά και νιώθει μοναδική.
Εισπράτει όλες τις μυρωδιές από το σώμα του. Το δικό της ακολουθεί με ευλάβεια την κίνηση. Έχει σχεδόν παραδοθεί.
της έδωσε κάτι ωραίο. της άρεσε, το πρόσεξα στο βλέμα της. Χαμογελάει πάλι. Πάλι γεμάτη ικανοποίηση.
Τον ανταμοίβει με ένα χάδι στο σβέρκο. Είναι η μόνη που το κάνει.
Θέλω και γω. Η μήπως όχι.
Αυτή η μοναδικότητα του χαδιού είναι τόσο χαρακτηριστική που είναι κρίμα για να την μοιράζεται με όλους. Δικό της θέμα όμως. Εγώ παρατηρώ.
Αλλά κάθε ένας είναι ξεχωριστός και αξίζει το δικό του χάδι.
Κάτι μικρό, αλλά σημαντικό θα κάνει για να το αξίζει.
Μου λείπει αυτό το χάδι. Η μήπως όχι.
Κοινόχρηστο χάδι.
εκκρεμές.
από τότε που λείπεις,
το χρώμα του ήλιου έχει αφήσει στα άνθη, τον χρόνο να σβήνει,
όλη η αγάπη που είχα να δώσω σε σένα σαν ψυχή αιωρείται στο μαύρο κενό.
το χρώμα του ήλιου έχει αφήσει στα άνθη, τον χρόνο να σβήνει,
όλη η αγάπη που είχα να δώσω σε σένα σαν ψυχή αιωρείται στο μαύρο κενό.
μαζί με το ανυπόφορο σύμπαν
Δε θα μείνει στη νύχτα ούτε ένα αστέρι.
Δε θα μείνει η νύχτα.
Θα πεθάνω και μαζί μου όλο το ανυπόφορο σύμπαν.
Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια, τις ηπείρους και τα πρόσωπα.
Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.
Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.
Κοτιάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.
Κληροδοτώ το τίποτα στον κανέναν.
Δε θα μείνει η νύχτα.
Θα πεθάνω και μαζί μου όλο το ανυπόφορο σύμπαν.
Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια, τις ηπείρους και τα πρόσωπα.
Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.
Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.
Κοτιάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.
Κληροδοτώ το τίποτα στον κανέναν.
Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010
Αν πιστεύεις ένα παραμύθι, τότε η πραγματικότητα γίνεται παραμυθένια.
Αν η ζωή ήταν από χαρτί θα μπορούσαμε να ζωγραφίσουμε μαιμούδες για να παίξουμε.
Αν η ζωή ήταν από χαρτί, όλα θα ήταν λευκά και κάθε μέρα καινούργια.
Όλα θα ξεκίναγαν από την αρχή.
Και όλες οι επιθυμίες θα γίνονταν πραγματικότητα.
Θα ζωγραφίζαμε αυτά που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Θα ζωγραφίζαμε και αυτά που θέλουμε να συμβούν και να μην, επίσης, ξεχάσουμε ποτέ.
Θα υπήρχαν λουλούδια παντού.
Θα υπήρχαν όμορφα πλάσματα παντού.
Κάθε όμορφο απωθημένο και κάθε όμορφη σκέψη θα ήταν πάνω σε ένα τεράστιο λευκό χαρτί που θα σκέπαζε ολόκληρη τη γη.
Θα υπήρχαν γραμμένα αμέτρητα σαγαπώ, αμέτρητα σε θέλω, αμέτρητα συγνώμη, αμέτρητα μου λείπεις, αμέτρητα φιλιά, αμέτρητες αγκαλιές.
Μία ολόλευκη σελίδα, θέλω και για μένα, να γράψω αυτά που δεν ακούς, αυτά για τα οποία αμφιβάλλεις.
Ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για σένα και για μένα.
Με ένα κορίτσι και ένα αγόρι.
Με ευτυχισμένο τέλος, αυτή τη φορά.
Η μάλλον χωρίς καν τέλος.
Ατελείωτο, ας είναι.
Ένα παραμύθι που κάθε βράδυ θα σε κοιμήζει γλυκά και θα σε ξυπνάει όμορφα.
Ένα παραμύθι που θα γεμίζει τα όνειρα σου, με όμορφες στιγμές.
Ξέρεις πως είναι αυτές.
Ένα παραμύθι που δεν θα ξεφτύσει ποτέ.
Που ποτέ δεν θα φταίει κάποιος για κάτι.
Ένα παραμύθι μόνο με αγκαλιές και αγάπη.
Ένα παραμύθι μόνο με σαγαπώ.
Ένα παραμύθι μόνο με βλέματα που θα κοιτάζουν βαθειά μέσα στα μάτια.
Ένα παραμύθι με ατέλειωτες σιωπές αγάπης.
Η αγάπη θέλει δύο. Και η ευτυχία επίσης δύο...
Ένα παραμύθι να ζήσουμε με αυτό.
Αν πιστεύεις ένα παραμύθι, τότε η πραγματικότητα γίνεται παραμυθένια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
