Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

δύσκολα

http://www.youtube.com/watch?v=XG4JqP3AnXo&feature=related
(το soundtrack του post)
έλα παλιάτσε μου...μέριασε και πες μου τα νέα σου.
έλα πες μου για τη ζωντάνια που χάνεις κάθε ώρα.
για το ζουπιγμένο σου μυαλό που πάντα έψαχνες και όταν το βρήκες δεν πίστευες ότι το είχες.
τσίριξε μου, με τη φωνή σου και ούρλιαξε ένα άη στο διάολο όλο το σύμπαν.
χτύπα ρυθμικά τα χεράκια σου να νιώσεις ότι και συ κάτι κάνει.

άρε δυστυχισμένε...

όχι άμοιρο δεν θα σε πως. 
έχεις μοίρα. άξιος τής είσαι.
και κείνη ισάξια σου είναι, αλλά τα χει χαμένα η πουτάνα.  

έλα παλιάτσε, κάτι θα σε κάνουμε και σενα.
κάτι θα βρούμε για να σε κάνουμε χρήσιμο.

α...να...σήκωσε αυτά τα σκατά και μύρισε τα.
πες μου, μυρίζουν?

συνήθισες? 

τώρα κράτα την ανάσα σου.

μμμηηηηη!
μη την αφήνεις. 

μόνο η ψυχή σου θα ανασαίνει.

σε διέταξα. 
κάντο.

δύσκολο?

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

ευχή και κατάρα

έλα μικρή μου νεράιδα και μάγεψε τα βράδια μου.
πότισε μου το μυλαό με λαχτάρες και στιγμές γεμάτες από τις μυρωδιές σου και τις γεύσεις σου.
χάδια πολλά και σημάδια περισσότερα.

ξεχώρισε μου το σαγαπώ από το σαγαπάω και κάνε με να νιώσω τη διαφορά.
ζωντάνεψε με και πεθανέ με, με το άγγιγμα μου.
θάψε για πάντα στην αγκαλιά σου.
γδύσε με. γδύσε με τα λεπτά σου δάχτυλα.
στείλε χαιρετίσματα στο παρελθόν μου και δώσε μου ζεστασιά σε κάθε κόλαση, σε κάθε άβυσο.

ψυχή.
ψυχή μισοσαπισμένη. παγωμένη από κακίες.
βγάλε το μαγικό σου ραβδί και κάνε το κρασί νερό να ξεδιψάσω από τη μέθη του έρωτα που με ρίξε στο κενό αδύναμο.

γέμισε τα κενά μου.
κενός άνθρωπο.
ωπ...κενός χαμογλεστός παλιάτσος και η μαλακία πάει σύννεφο.
μαύρο σύννεφο.
σύννεφο καπνού γεμάτο μπαρούτι από συναίσθημα.

βούλωσε μου το στόμα με φιλιά και κόψε μου τα χέρια.
δέσε με απτο λαιμό και κόψε την ανάσα να μη σε σκέφτομαι.

πάρε φόρα και άσε με να σε δω, να ανασαίνεις στο πάτωμα ζωγραφίζοντας με το κορμί σου.

ευχές και κατάρες.
και πολλά μελωδικά λόγια με αυτιά τα οποία στάζουν αίμα.
μαύρη καρδιά και αίμα. αίμα. αίμα μπόλικο, το οποίο κρατάει ζωντανές τις φλέβες.
για να κοπούν κι αυτές.
ναι, κι αυτές. σαν γόρδιοι δεσμοί που δένουν εσένα και μένα σε κάθε σταυρό που ο γολφοθάς σαν ξενοδοχείο πολλών φεγγαριών θα φιλοξενήσει.
κατάρες και ευχές και τέλος με αρχή και μέση και επιτέλους και συνέχεια... 

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

και παλιάτσος και χαμογελαστός

ελά παλιάτσε μου,
παίξε το ντέφι σου με τα μικρά σου χεράκια.

από τα μάτια σου τρέχουν κρύσταλα
και αλλάζει το σχήμα από το χαμογελό σου.

χόρεψε για να ανεμίσει η ρακένδυτη περιβολή σου.
σκισμένος παλτό και βλέμμα γεμάτο καπνό.

πάλι έχασς ρο βήμα σου.
παραπάτησες και σου ξέφυγε η ζωή μέσα από τα χέρια.

μόνος ένα τσίρκο σε περιμένει για να δώσεις το σόου της καντάντιας σου.
κέρασε τους όλους με την αηδία σου.
χαμογέλασε για τελευταία φορά και δώσε τέλος στην παράσταση σου με ένα μεγάλο μπαμ.
κάντο στη γωνιά σου. 
να σαι ήσυχος παλιάτσε μου. 
ο θόρυβος δεν είναι για σένα. 
πόσες πόρτες χτύπησες με δύναμη και σε κεράσανε με ένα αντίο.
ακόμα δεν ζάλισε η μέθη της σιωπής?
δείξε μου την ταυτότητα σου. όχι τη μάσκα σου.
το ποιος είσαι παλιάτσε μου.
ναι, αυτό...
βλέπεις τι είσαι τελικά, οι ράγισαν όλοι οι καθρέφτες γύρω σου?
τόση ασχήμια ούτε τα σκατόνερα δεν μπορούν να κρύψουν.

παλιάτσε μου, μη στεναχωριέσαι. 
μια ζωή εχεις.
και μια κόλαση επίσης.
τσίρκο είναι και αυτό.

παλιάτσε σε διατάζω να περπατήσεις στο ένα σου πόδι.
μετά στο ένα σου χέρι.
ωπ? έπεσες?
εντάξει γελάσαμε όλοι.
ξανα κάντω τώρα να σε δουν και τα μικρά παιδιά, να σου πετάξουν το μικρότεορ νόμισμα από το χαρτζηλίκι τους.

μη κλαις παλιάτσε μου. δεν έχεις το δικαίωμα.
στο απαγορεύω. 
αλλάζει το χαμόγελο σου και θα σε διώξουν από το τσίρκο.

άρε παλιάτσε.
ούτε χαμογελαστός δεν κατάφερες να είσαι.
άχρηστε.

προτεραιότητα έχουν όσοι έρχονται από δεξιά...

τελικά η ζωή χρειάζεται πολύ υπομονή.
για να την καταλάβεις, κυρίως.

τι είναι πιο σημαντικό? πιο σημαντικό για να το βάλεις πρώτο στη λίστα του τι έχω να κάνω σήμερα?
αυτοί που αγαπάς ή αυτοί που θες να σε αγαπάνε?

έχει διαφορά. αυτοί που αγαπάς, τολμάς και τους τοποθετείς και τους βάζεις στο ράφι των "δεδομένων".
αυτοί που θες να σε αγαπάνε, συχνά παρατηρώ, ότι τελικά τρώνε πολύ χρόνο από τι ζωή σου.
και αυτοί που αγαπάς, τελικά περιμένουν να τους δώσεις σημασία.
έτσι είναι.

ο σκύλος πάντα θα σε περιμένει. η γάτα φεύγει. όμως ασχολείσαι περισσότερο μαζί της γιατι κατα βάθως, αυτή θέλεις να κάνεις να σε αγαπήσει και σχολείσαι περισσότερο μαζί της.
μην γελάτε. και οι άνθρωπο ζώα είναι.
και μάλιστα μεγάλα. 

με ε΄χει πιάσει η μαλακία μου πάλι. 
εντάξει, υπερβάλω.
οι άνθρωποι δεν είναι και τόσο ζώα.
κάποιοι όμως είναι.
και καλά κάνουν και είναι.
αλλιώς πως θα μιλάγαμε για ζούγκλες και διαταραχή του οικοσυστήματος. 

και γω ζώο είμαι.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Καμιά φορά ξεκινάς αλλιώς τη μέρα σου και αλλιώς σου βγαίνει η γαμημένη.
Καμιά φορά ξεκινάς αλλιώς τη ζωή σου και γαμιέται και αυτή στην πορεία.
Καμιά φορά απλά είναι καλύτερα να μην αρχίζεις γιατί θα γαμηθείς.
Έτσι απλά είναι όλα.
Μαύρα και άσπρα Ναριτάκο.
Μαύρα και άσπρα και τασάκια και δαχτυλιές και λίμνες και σκοτάδια και μέρες που περνάνε και απογεύματα που έρχονται και ξημερώματα με κρύο και σπηλιές με ηχώ και φωνές που δε σταματάνε να ουρλιάζουν.
Στις σπηλιές μέσα θαμμένες.
Και γαμιούνται όλα μαζί για ‘σένα.
Και γαμάνε και εσένα μαζί τους.

Λογοπαίγνια αγαπημένα για πολλούς.

Ζωή είναι ωραία?
Αποφάσεις σίγουρες.
Ανάσες βαθιές και καινούργια βήματα που παλιώνουν μέχρι να στρίψεις την επόμενη γωνία. Λιώνουν στην άσφαλτο γιατί έτσι γίνεται πάντα.
Γιατί έτσι είναι.

Και τελικά - ΑΝ - ΛΕΩ ΑΝ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

να μαι πάλι

επέστραψα και όλα άστραψαν μέσα μου.
νιώθω να είμαι ένας άλλος.
μπορεί να μην διαρκέσει πολύ, αλλά όσο κρατήσει με κάνει να νιώθω όμορφα με μένα.
ακόμα περπατάω χωρίς να σκέφτομαι αν τελικά εκεί θα πάω θα βρω κάτι.
και αν δεν βρω δεν έγινε τίποτα.
δεν με κυνηγάει κανένας.
άλλωστε άσχετα με το τι θα γίνει ή δεν θα γίνει, το φεγγαρόφωτο ακόμα θα υπάρχει και θα περιμένει.

σκέφτομαι πως κανείς και ποτές δεν μπορεί να μου στερήσει τη δυνατότητα να βλέπω αυτά που θέλω στη σφαίρα του φεγγαριού.
πάλια έβλεπα και ένα σκοτεινό βλέμμα μέσα στα μισοφέγγαρα.
τώρα απλά αναρωτιέμαι αν ποτέ θα αποκτήσω έναν μικρό "τζίτζι" για να του δέιξω τη ζωή όπως μου την κεράσανε.
είμαι εδώ.
καλώς σας βρήκα και ας μη με περίμενε κανένας.