αφοσίωση vs "πλάνης". λόγια όμορφα vs λόγια αληθινά

Σ' αγαπώ γιατί '

είσαι μικρό παιδί με μεγάλη καρδιά'
έχεις αγγελικό πρόσωπο με διαολεμένο μυαλό'
είσαι αρσενικό με γλύκα όταν χαμογελάς και όταν κοιμάσαι'

Σ' αγαπώ γιατί '

δεν φοβάσαι να δώσεις αλλά φοβάσαι να αφεθείς'
δεν φοβάσαι τον κίνδυνο αλλά φοβάσαι μην βαρεθείς'
δεν φοβάσαι την λύπη αλλά φοβάσαι να χαρείς'

Σ' αγαπώ γιατί '

ξέρεις ν΄αγαπάς, ξέρεις να γαμάς, ξέρεις να μιλάς, ξέρεις να ερωτεύεσαι'

Σ' αγαπώ γιατί δεν είσαι τέλειος αλλά είσαι τελειομανής'

Σ' αγαπώ γιατί '

έχεις λόγο και τον κρατάς'
έχεις στόχους και τους φτάνεις'
έχεις ανησυχίες και ονειρεύσαι'

Σ' αγαπώ γιατί είσαι ο πιο μυστήριος, γοητευτικός, ανυπόμονος, άγριος, ερωτικός, σαδιστής, σεξομανής άντρας που είχα ποτέ'

Σ' αγαπώ γιατί είσαι ο καθρέφτης μου'
και μαζί με έσενα άρχισα να αγαπάω και εμένα.


Σ' αγαπώ γιατί σε αγαπώ'
χωρίς έλλειψη συγκέντρωσης'

αφοσιωμένα.

lene

mia agapimeni fili leei

Των άλλων τις εικόνες τις σκίζεις όποτε θές.Την δική σου μόνο δεν μπορείς.

kai mia neari sofi eipe

οι έρωτες παραμένουν ανεκπλήρωτοι, όταν εμείς αποδεικνυόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων..

ο ασθενής

Ο ασθενής αισθάνεται θλιμμένος, στενοχωρημένος, άκεφος, απογοητευμένος. Ο ψυχικός αυτός πόνος είναι βαρύτερος από οποιονδήποτε άλλο σωματικό. Το άτομο συγκινείται εύκολα, αναλύεται σε λυγμούς με ασήμαντα ερεθίσματα (π.χ. μια εκπομπή στην τηλεόραση). Άλλες φορές, όμως, η λύπη που τον καταπλακώνει δεν μπορεί να εκφραστεί. «Δεν μπορώ ούτε να κλάψω», αναφέρει. Δραστηριότητες, ασχολίες, ενδιαφέροντα με τα οποία χαιρόταν στο παρελθόν και τα απολάμβανε τον αφήνουν αδιάφορο, τον κουράζουν, τα αποφεύγει. Τα ευχάριστα γεγονότα τα παρακάμπτει, ενώ τα δυσάρεστα τα μεγεθύνει, ένα μαύρο πέπλο εξυφαίνεται γύρω από τη σκέψη του. Όλα φαντάζουν μάταια, τίποτα δεν τον θέλγει. Παντού αναδύονται εμπόδια και δυσκολίες ανυπέρβλητες. Νιώθει κουρασμένος, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να θυμηθεί, να σκεφτεί και ν' αποφασίσει. Διαρκώς αναβάλλει. Η παραμικρή δραστηριότητα τον κουράζει, τη διεκπεραιώνει κοπιάζοντας υπερβολικά. Όλα «φαίνονται βουνό». Παραμελεί την εμφάνισή του, αδιαφορεί για τη δουλειά του, απομακρύνεται από γνωστούς και φίλους και αποσύρεται στο κέλυφός του. Δυσκολεύεται να κοιμηθεί, άλλοτε ο ύπνος είναι διακεκομμένος και ταράζεται από εφιαλτικά όνειρα ή άλλες φορές ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί, νιώθοντας υπερβολικά κουρασμένος. Περιγράφει την κατάστασή του λέγοντας «αισθάνομαι σα να να έσκαβα όλο το βράδυ». Η όρεξή του έχει μειωθεί, χάνει βάρος. Κάποιες όμως φορές, ιδιαίτερα στις γυναίκες, η όρεξη αυξάνει. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή είναι ανύπαρκτη. Ακαθόριστοι πόνοι κατασκηνώνουν στο σώμα του. Ένα υπερβολικό αίσθημα για επικείμενους κινδύνους δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Ταχυκαρδίες, εφιδρώσεις, κεφαλαλγίες και άλλα συμπτώματα συνοδεύουν την αγωνία που τον διαπερνά. Στην σκέψη του λιμνάζουν διαρκώς οι ίδιες μελαγχολικές ιδέες, που τις αναμασά και μονότονα τις εξωτερικεύει.

Ανακαλώντας ασήμαντα γεγονότα και σφάλματα του παρελθόντος νιώθει ενοχές και διακατέχεται από τύψεις, αισθάνεται άχρηστος, ανίκανος, ανάξιος και αποτυχημένος. Υποτιμά τον εαυτό του, τον επικρίνει. Παγιδευμένος και εγκλωβισμένος, αβοήθητος, καταστρώνει σχέδια και απεργάζεται την αυτοκαταστροφή του. Τα 2/3 των ασθενών καταλαμβάνονται από ιδέες αυτοκαταστροφής και το 10-15% προβαίνει σε απόπειρες που τελεσφορούν.

Το ξέρεις ε?

Αλλάζω αλλά δεν αγγίζω την αλλαγή.
Είμαι σαν ένα σώμα σκέτο.
Η καρδιά μου είναι σίγουρα σκέτη, άδεια, ανίκανη να λειτουργήσει, να γεμίσει με τίποτα.
Νόμιζα πως είχες πάρει μόνο ένα μικρό κομμάτι αλλά μάλλον ήσουν το οξυγόνο της και δεν με συνοδεύει πια.
Έτσι έχω καταλήξει να είμαι κενός, από εσένα και από καρδιά

an...

http://www.youtube.com/watch?v=aiP7mYI4ULg

οι δάσκαλοι

Τα αρνητικά συναισθήματα, πολύ συχνά είναι μεταμφιεσμένοι γενναιόδωροι δάσκαλοι.

Ερχονται να μας διδάξουν πως να αγαπάμε τον εαυτό μας.

Μόλις μάθουμε το μάθημα, εξαφανίζονται.

επιστημονική διάγνωση.

H φωνή της συνείδησης μου ψιθυρίζει σταθερά ότι το δύσκολο δεν είναι να κατακτήσω, αλλά να δεσμευτω αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της σχέσης και να δω πιο σοβαρά από ποτέ την κοινή ζωή μου με κάποιον άλλον άνθρωπο.

Πάντα όμως υπάρχει η μορφή μιας ωραίας άγνωστης, που με ξεμυαλίζει και η λογική πετιέται ή "πηδιέται" από το παράθυρο.

Τότε η συνείδηση πάλι έρχεται και μου ψιθυρίζει ή ακόμα καλύτερα αρχίζει να ουρλιάζει:
«Αφού ΕΓΩ σου λέω ότι τώρα ΔΕΝ έχει σημασία η φλόγα του έρωτα, η περιπέτεια και το πάθος.
Σημασία έχει η ανάγκη σου να παραμείνεις σε μια σχέση μέχρι το τέλος,
χωρίς να αποδράς από αυτήν μόλις κάτι δεν πηγαίνει όπως το είχες φανταστεί».

Έτσι, σχέσεις που ξεκίνησα ευοίωνα διαλύονται,
έρωτες που φαινόντουσαν υπέροχοι στην αρχή καταλήγουν ανιαροί,
πρόσωπα που ερωτεύτηκα αποδεικνύονται άνθρακες.

Όσο κι αν με δυσαρεστεί πρέπει επιτέλους να κατανοήσω ότι εκτός από παρόρμηση και τον ενθουσιασμό ο έρωτας πρέπει να διαθέτει και ψυχρή λογική και την απαραίτητη αποστασιοποίηση, ώστε να συνειδητοποιώ γρήγορα αν η Άλλη μού ταιριάζει ή όχι.

Αχ πόσο δεν είμαι αυτή της λογικής...πρέπει να αλλάξω τελείως.