αφιέρωση στο δικό μου τώρα.

Κάνω τις αμαρτίες μου
να 'χω να μετανιώνω
να λέω πως παραφέρομαι
μαζί μου να θυμώνω

Κάνω τα μάτια τα στραβά
όταν ξεπέφτω στα φθηνά
με προσευχές και με βρισιές
ξεχνάω το αύριο και το χθες

Μα έλα που βαρέθηκα
και θέλω πια ν' αλλάξω
να γίνω άνθρωπος κι εγώ
τα σκάρτα μου να κάψω

Να κάψω τις παρεκτροπές
ο διάολος να τις πάρει
αλλά προτού συμμορφωθώ
ανοίγω ένα μπουκάλι

Κρασάκι μου συγχώρα με
που σε κακολογάω
με πιάνει μαύρη ταραχή
όταν σε συναντάω

Μα έλα που βαρέθηκα
και θέλω πια ν' αλλάξω
να γίνω άνθρωπος κι εγώ
τα σκάρτα μου να κάψω