ποιο το νόημα?

Σου αρέσει η εργένικη ζωή?

Την αντέχω είπε εκείνος.

Και γώ. Καταβάλοντας προσπάθεια.

Δεν είναι του γούστου μου τελικά.

Ποτέ δεν ήταν.

Δεν θέλω μια ζωή γεμάτη ακατάλληλες ευχάριστες παρουσίες.

Είναι φθορά γεμάτη μόνο από ευχάριστες και όχι πολύτιμες στιγμές.

Και ως γνωστόν οι στιγμές δεν είναι όλη μας η ζωή.

Τις έχουμε ανάγκη, ναι, και αυτές είναι που αθροίζουμε όταν κάποια στιγμή νιώθουμε έτοιμοι να κάνουμε έναν απολογισμό.

Αλλά η ζωή δεν είναι μόνο οι στιγμές.

Άλλωστε οι στιγμές είναι σαν των έρωτα. Στον έρωτα δεν αρκεί μόνο να υπάρχει η έλξη. Τη μαγεία του έρωτα τη συμπληρώνουν και άλλα συστατικά, όπως το πάθος, η επιθυμία, η ενέργεια που είμαστε διατεθημένοι κάθε φορά να δώσουμε και άλλα τέτοια όμορφα και συνάμα δύσκολα.

Τίποτα άλλωστε δεν έχει μόνο μία διάσταση.

Ίσως από τα πιο σοφά που έχω ακούσει ποτέ...1000 άνθρωποι, αλλά 1 ζωή ή 1000 ζωές με 1 άνθρωπο?

Και τα δύο σωστά είναι, αρκεί να ξέρεις ποιο θα σε γεμίσει περισσότερο ή λιγότερο ή και καθόλου.

Στην εργένικη ζωή κάνεις «εμπορική» συμφωνία ανταλλαγής εμπειριών.

Μία περαστική, ένας περαστικός προσφέρουν χωρίς καμία ανοιδιοτέλεια απόλαυση ο ένας στον άλλον.

Όταν ο ένας εκ των ύδο τολμήσει να ζητήσει κάτι περισσότερο ο άλλος νιώθει οτι πνίγεται προχωρά στον επόμενο περαστικό.

Και αυτό πρέπει να με κάνει χαρούμενο?

Η σύλλογη των εμπειριών μέσα ένα μεθυσμένο περιβάλλον αυτόματου πιλότου ευχάριστων συναισθημάτων?

Ξαναρώτάω? Ποιο το νόημα?

Καθε φορά που μπαίνω σε αυτού του τύπου τις δοκιμές, ή μάλλον δοκιμασίες, νιώθω ακόμα πιο άδειος, νιώθω ακόμα περισσότερο την ανάγκη να επιστρέψω στην τελευτάια μου σχέση ή να τρέξω με κλειστά μάτια στην επόμενη σχέση που με δίψα θα χαθώ μέσα σε αυτή κάνοντας τραγικά λάθη.