ευχή και κατάρα

έλα μικρή μου νεράιδα και μάγεψε τα βράδια μου.

πότισε μου το μυλαό με λαχτάρες και στιγμές γεμάτες από τις μυρωδιές σου και τις γεύσεις σου.

χάδια πολλά και σημάδια περισσότερα.

ξεχώρισε μου το σαγαπώ από το σαγαπάω και κάνε με να νιώσω τη διαφορά.

ζωντάνεψε με και πεθανέ με, με το άγγιγμα μου.

θάψε για πάντα στην αγκαλιά σου.

γδύσε με. γδύσε με τα λεπτά σου δάχτυλα.

στείλε χαιρετίσματα στο παρελθόν μου και δώσε μου ζεστασιά σε κάθε κόλαση, σε κάθε άβυσο.

ψυχή.

ψυχή μισοσαπισμένη. παγωμένη από κακίες.

βγάλε το μαγικό σου ραβδί και κάνε το κρασί νερό να ξεδιψάσω από τη μέθη του έρωτα που με ρίξε στο κενό αδύναμο.

γέμισε τα κενά μου.

κενός άνθρωπο.

ωπ...κενός χαμογλεστός παλιάτσος και η μαλακία πάει σύννεφο.

μαύρο σύννεφο.

σύννεφο καπνού γεμάτο μπαρούτι από συναίσθημα.

βούλωσε μου το στόμα με φιλιά και κόψε μου τα χέρια.

δέσε με απτο λαιμό και κόψε την ανάσα να μη σε σκέφτομαι.

πάρε φόρα και άσε με να σε δω, να ανασαίνεις στο πάτωμα ζωγραφίζοντας με το κορμί σου.

ευχές και κατάρες.

και πολλά μελωδικά λόγια με αυτιά τα οποία στάζουν αίμα.

μαύρη καρδιά και αίμα. αίμα. αίμα μπόλικο, το οποίο κρατάει ζωντανές τις φλέβες.

για να κοπούν κι αυτές.

ναι, κι αυτές. σαν γόρδιοι δεσμοί που δένουν εσένα και μένα σε κάθε σταυρό που ο γολφοθάς σαν ξενοδοχείο πολλών φεγγαριών θα φιλοξενήσει.

κατάρες και ευχές και τέλος με αρχή και μέση και επιτέλους και συνέχεια...