η γαρδένια μια φορά πεθαίνει. τόσες τις αξίζουν

Ένα καλοκαίρι με δόντια ήταν και με πέρασε.


Να ποτίζω τη γαρδένια.
Να χαμογελάω.
Να είμαι "καλός".
Να είμαι κάτι άλλο.

Αλλά έτρεξα και κρύφτηκα στην εσοχή του φθινοπώρου και τώρα είμαι ακόμα εδώ.
Και γελάω παρανοϊκά.

Η γαρδένια νεκρή, μάλλον από μέρες.
Την έκαψε το μαύρο φως.
Καλύτερα.

Άραγε να ουρλιάζουν οι γαρδένιες όταν καίγονται;

Ωραία.
Τώρα που ξαπόστασα, θα βγω απ' τη κρυψώνα.
Να δείξω τα δικά μου δόντια.

Το καλοκαίρι πήρε μία νίκη.Αλλά τώρα, έχω τον χειμώνα με το μέρος μου....

Σκατά.
Δεν είμαι παιδί του χειμώνα.
Με γάμησαν οι 4 εποχές του Βιβάλτι.