ας φωτίσουμε τον βυθό

όχι, δεν είμαι μίζερος.
δεν είμαι πάντα έτσι.

αυτή είναι η μαύρη μου πλευρά που δεν αρέσει σε κανέναν και πάντα κρύβω σχολαστικά.
ψάχνω την γκρίζα μου.
την άσπρη την έχω χάσει από τότε που θέώρησα τον εαυτό μου υπεύθυνο.

χαμογελάω όπως όλοι.
η συχνότητα αλλάζει.
ίσως και οι αφορμές.

αυτή την περίοδο είμαι κάποιος άλλος.
είμαι απομακρυσμένος από τον πραγματικό μου εαυτό.
από αυτόν πίστευα πως ήξερα πολύ καλά μέχρι και πριν λίγους μήνες.

είμαι απέναντι του.
τον παρατηρώ.
τον μαλώνω.
τον κρίνω αυστηρά.
τον κοιτάζω κατάματα.
τον διορθώνω.
τον επιβράβεύω με εγκράτεια.
του κόβω την ανάσα.
του δείνω απανοτά φιλιά ζωής.
του διαταράσω τις ασφαλείς ισορροπίες.
τον παρακαλουθώ παντού.
ακόμα και στα όνειρα του.

ευτυχώς ελπίζω.

κοίτα να δεις..."ελπίδα" και "σωτηρία".
μέχρι χθες αχρησιμοποίητες για μένα λέξεις.

θα νιώσω ελεύθερος?

ο σκοτεινός βυθός ξέρει.
ξέρει?